ถิ่นกำเนิดผักชีลาว

ผักชีลาวมีถิ่นกำเนิดในทางตอนใต้ของยุโรป โดยมีการกระจายพันธุ์ไปทั่วโลก พบได้ทั้งในเขตหนาวและเขตร้อน ในประเทศไทย ผักชีลาวเป็นพืชพื้นบ้านที่พบได้ทั่วไปทุกภาคของประเทศ มักปลูกเป็นผักสวนครัวเพื่อรับประทานใบและยอดอ่อนเป็นผักสดหรือประกอบอาหาร ผักชีลาวมีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า ผักชี (ภาคกลาง), ผักชีเมือง (น่าน), ผักชีเทียน ผักชีตั๊กแตน (พิจิตร), ผักชี (เลย, ขอนแก่น), เทียนข้าวเปลือก เทียนตาตั๊กแตน (ภาคกลาง)

ลักษณะของผักชีลาว

ผักชีลาวเป็นพืชล้มลุก ลำต้นสูงประมาณ 30-50 เซนติเมตร ลำต้นกลมเล็ก สีเขียวเข้ม แตกกิ่งก้านสาขา ใบประกอบแบบขนนก ออกเรียงสลับ ใบย่อยเป็นรูปแถบยาว ปลายใบแหลม ขอบใบหยักเป็นซี่หยาบ ใบมีสีเขียวสด ดอกออกเป็นช่อซี่ร่ม ดอกมีขนาดเล็ก สีขาวหรือเหลืองอ่อน ผลมีขนาดเล็ก รูปไข่ เมล็ดมีสีน้ำตาล

สรรพคุณของผักชีลาว

ช่วยขับลม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ผักชีลาวมีสาร carvone ซึ่งเป็นสารที่มีฤทธิ์ช่วยขับลม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ โดยช่วยกระตุ้นการบีบตัวของลำไส้ ทำให้อาหารเคลื่อนตัวผ่านลำไส้ได้ง่ายขึ้น
ช่วยย่อยอาหาร ผักชีลาวมีสาร carvone และน้ำมันหอมระเหยอื่น ๆ ที่ช่วยกระตุ้นการหลั่งน้ำย่อยและน้ำดี ทำให้ย่อยอาหารได้ง่ายขึ้น
ขับปัสสาวะ ผักชีลาวมีสาร apiol ซึ่งเป็นสารที่มีฤทธิ์ขับปัสสาวะ ช่วยขับปัสสาวะและขับสารพิษออกจากร่างกาย
แก้อาการไอ แก้หวัด ผักชีลาวมีสาร carvone และน้ำมันหอมระเหยอื่น ๆ ที่ช่วยขับเสมหะและบรรเทาอาการไอ แก้หวัด
แก้ตาอักเสบ ผักชีลาวมีสาร anethole ซึ่งเป็นสารที่มีฤทธิ์ต้านการอักเสบ ช่วยบรรเทาอาการตาอักเสบ